عاشورا و ابعاد خانوادگی آن
شاید در این روز ها این چنین سوالاتی به گوشتان خورده باشد ٰ چرا باید در مجالس شرکت کنیم و اشک بریزیم و حتی به سینه بزنیم ؟ سینه زدن و سوختن دل برای اباعبدالله الحسین چه آثار مثبتی می تواند بر رفتار های پس از عزاداری داشته باشد؟!!
به نظر می رسد کسی که در مجلس عزا ٰ لحظه ای متوجه روضه ی امام حسین شود و به یاد آورد صحنه ی حمله دشمن به خیمه را ٰ باید غیرتی داشته باشد تا اشک بریزد و اگر غیرتی نباشد از رفتار حسین متوجه اشتباه رفتاری خود خواهد شد و انحراف خود از ولایت را درک خواهد کرد و طبیعی است که تذکری در این باب لااقل به خود خواهد داد. اما ساده تر از اینها وقتی رفتار زینب با برادر ٰ رفتار قاسم با عمویش ٰ رفتار عباس با حسین را می بیند بعید به نظر می رسد که به خود در باب صله رحم تلنگری نزند و شاید خود متوجه این تلنگر نشود اما به خودی خود سوالی در ذهنش در مورد این گونه رفتار ها ایجاد خواهد شد .
متاسفانه در این زمینه ها در هیئات مذهبی کمتر کار شده است و بیشتر در زمینه ولایت مداری کار فرهنگی انجام می شود که این نیز جای شکرش باقیست.
انتظار این است مداحان اهل بیت ٰ با توجه به اشعاری که انتخاب می کنند بیشترین تاثیر را برروی مخاطب خود بگذارند.
چیز دیگرى که بنده در بعضى از خوانندگان جلسات مداحى اطلاع پیدا کردم، استفاده‌ى از مدح‌ها و تمجیدهاى بى‌معناست، که گاهى هم مضر است. فرض کنید راجع به حضرت اباالفضل (سلام‌اللَّه‌علیه) صحبت مى‌شود؛ بنا کنند از چشم و ابروى آن بزرگوار تعریف کردن؛ مثلاً قربون چشمت بشم! مگر چشم قشنگ در دنیا کم است؟ مگر ارزش اباالفضل به چشمهاى قشنگش بوده؟! اصلاً شما مگر اباالفضل را دیده‌اید و مى‌دانید چشمش چگونه بوده؟! اینها سطح معارف دینى ما را پایین مى‌آورد.5/5/84 امام امت
خوب هست به این نوع روابط فکر شود و قلم زده شود...