قشر پرستار در کنار پزشکان نقش مهمی در درمان بیماران داشته، با دلسوزی، مراقب جان و روح بیمار بوده و باعث به ثمر رسیدن زحمات پزشکان می‌شوند. اما در حال حاضر، این قشر زحمت‌کش با مشکلاتی روبرو هستند.
به‌واسطه کمبود نیرو در بخش‌های مختلف نظام سلامت، پرستاران از اقشاری به شمار می‌روند که باید نوبت‌های متعددی در بیمارستان حضور داشته باشند. با وجود این حضور مداوم، آن هم در شرایطی سخت، پرداخت مطالبات پرستارانبین ۶ الی ۹ ماه به تأخیر افتاده است. این در حالی است که پزشکان درآمدهای بسیار بیشتری از ارائه خدمات درمانی کسب می‌کنند، درآمدهایی که حتی به ارقام نجومی نیز منتهی می‌شود.
پرستاران جوان که سختی کار، چندشیفته کارکردن و ادامه فعالیت بعد از بازنشستگی همکاران خود را شاهد هستند، به ادامه فعالیت در کشور راغب نبوده و قصد مهاجرت می‌کنند. آمارها از مهاجرت سالانه ۱۰۰۰ پرستار از کشور خبر می‌دهد. متأسفانه پرستاران آموزش‌دیده ایران به کشورهای توسعه‌یافته مهاجرت می‌کنند و این کشورها بدون هیچ زحمتی از این پرستاران جهت درمان بیماران بهره می‌گیرند.
در شرایطی که نظام سلامت کشور از کمبود پرستار رنج می‌برد، شایسته است متولیان امر با توزیع درآمد مناسب میان بخش‌های مختلف توازن و تعادل برقرار نمایند. زیرا ضعف در هر یک از بخش‌های درمان، سلامت مردم را به خطر می‌اندازد.
