سینمای تابوشکن(5)

یکی دیگر از دغدغه هایی که به خوبی در پایتخت3 به آن پرداخته شد، اهمیت ندادن مسئولین به وظیفه ی خودشان در قبال تقدیر و تشکر از دانش آموزان و دانشجویان نخبه و المپیادی کشور می باشد که بی شک یکی از علل اصلی رفتن آنها از کشور و بحث «فرار مغزها» به خاطر همین قدرنشناسی هاست. در صحنه ای از سریال، پدر یکی از همین نخبگان که معلوم نیست چند ماه به بهانه ی جلسه و مأموریت پشت در اتاق رئیس مانده، مکانی بهتر از خانه «بهبود» را برای دیدار با رئیس و جر و بحث کردن سر عظمت کار فرزندش پیدا نمی کند.

یکی دیگر از مهم ترین وظایف مسئولین، توجه به حقوق و وضعیت درآمدیه کارکنانی است که با وجود کار سخت و خطرناک شان، دستمزد و پاداش مناسبی از دولت نمی گیرند. مشاغلی چون محیط بانی، و حفاظت از جنگل ها و محیط زیست که به یمن این سریال مشکلات این صنف بر مردم و احتمالاً مسئولینِ غافل، روشن شد. مشکلاتی چون حقوق ناچیز، نداشتن امکانات مناسبی چون وسایل رفت و آمد و ایمنی پایین آنها که در سریال به خوبی به آن پرداخته شد. مشکلاتی که در نتیجه آن 116 نفر – به نقل از پایتخت3 – ازهموطنان محیط بان مان به دلیل نداشتن ایمنی وسایل و عدم پشتیبانی آنها در تقابل با شکارچیان غیرمجاز جان خودشان را از دست داده اند. اتفاق ناگواری که سنگینی اش زمانی دردناک تر می شود که با وقوع این اتفاق، جز خانواده ی داغ دیده، کس دیگری از ماجرا مطلع نمی شود و در غربت تمام یک محیط بان به خاک سپرده می شود. انگار نه انگار که نان آور خانه ای دیگر نانی نخواهد آورد؛ انگار نه انگار که باید مسئولی تنبیه شود؛ انگار نه انگار که باید وجدانی درد بگیرد؛ و افسوس بالاتر، که این اتفاق یکبار نبوده و 115 بار دیگر هم تکرار شده و 115 خانواده ی دیگر هم بی پدر شده اند. این نمونه ای از مشاغل سختی بود که در تلویزیون و بین آحاد مردم مطرح شد و امید است که با مطرح شدن این کاستی ها، مساعدت و کمک بیشتری از طرف مسئولین صورت بگیرد.

سکانس ششم: لباس و وضع پوشش

هر فردی با توجه به ایمان و اعتقادی که دارد پوشش مورد نظر خودش را انتخاب می کند. و یا به عبارت دیگر علایق افراد در انتخاب لباس رابطه ی مستقیمی با ایمان و سرّ درون افراد دارد.

یکی دیگر از موضوعاتی که در سریال پایتخت3 مورد توجه قرار گرفت، پرداختن به وضعیت پوشش به کمک نقش «ارسطو» بود. ارسطو که با کامیون ترانزیتش محموله هایی را به شهرهای مختلف اروپا می برد، به عنوان نمادی از فردی که تحت تأثیر جامعه اروپا قرار گرفته، شناخته می شود. به عنوان مثال زمانی که نقی «ارسطو» را در لباس هایی عجیب و غریب می بیند، مرتب به او سرکوفت می زند و با بیان جملاتی مثل «خودباخته» و «غرب زده» ارسطو را مجاب به عوض کردن لباس هایش می کند. یا در سکانسی دیگر ارسطو فلسفه ی پوشیدن لباس های تنگ و بدن نما را در غرب بیرون آمدن اندام ها و «تیپ ورزشکاری» می گوید. یا در صحنه ای که ارسطو لباسی را به «بهبود» سوغات می دهد، سعی می کند با اظهاراتی مبنی بر اینکه در اروپا جنسیت مطرح نیست «بهبود» را راضی به پوشیدن لباس زنانه ای بکند.

سکانس آخر

گرچه تا اینجای سریال (سینمای تابوشکن) موضوعات مختلفی مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت؛ اما برای اینکه مطلب از تأثیرگذاریش کاسته نشود و کسل کننده و ملال آور به نظر نیاید، فقط به بیان چند صحنه ی دیدنی دیگر اکتفا می کنیم.

در سکانسی که «چوچانگ» به تهران وارد می شود، با دیدن «شهری آرام و ساکت، و بزرگ و مدرن» شگفت زده می شود؛ گویی که تا قبل از آن انتظار چنین پیشرفتی را از ایران نداشته و ایران را کشوری جنگ زده و هردم بیل تصور می کرده است.

در سکانسی دیگر، «چوچانگ» به صورت تلفنی با امام رضا (ع) درد و دل می کند، دعاها و درخواست هایی می کند که به نوبه ی خود جالب است: اینکه خانواده ام را حفظ کن؛ شوهرم وفادار باشد؛ عشق من و همسرم ابدی باشد؛ کسب پدرم پررونق باشد و ... .

آنچه که سعی شده است در نگاشته ی سینمای تابوشکن به آن پرداخته شود، اظهار تنفر و بیزاری خانواده های ایرانی از فیلم های تابوشکن و ضد اسلامی بوده است؛ فیلم های ضعیفی که به قول آقای حاتمی کیا، «انگار برای مردم خودمان فیلم نمی سازیم». فیلم هایی که تلاش برای تغییر ذائقه ی جوانان و خانواده های ایرانی از اسلام عزیز به فرهنگ منحط غربی را دستور کار خود قرار داده است.

هر چند در این چند سال اخیر فیلم های ارزشی خوبی اکران شده ولی، آنچه که سزاوار سینمای جمهوری اسلامی است، به عنوان یک کانون غنی فرهنگی، بسیار بیشتر از اینهاست.

در ادامه ی مطالب سلسله وار سینمای تابوشکن، با پرداختن به سریال پرمخاطب «پایتخت3»، نکات مثبت و اخلاقی فیلم در سکانس های متفاوتی مطرح شد و ضمن تشریح صحنه های فیلم، ثابت شد که می شود فیلم طنزی با رعایت اخلاق و مورد رضایت مردم ساخت.

با توجه به نامگذاری امسال از سوی رهبر معظم انقلاب به «سال اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی»، انتظار می رود که کارگردانان و فیلم سازان ارزشــی ما بتوانند با عزم خود فیلم هایی غنی، متناســـب با فرهنگ و فیلـــم هایی که به قول آقای ده نمکی «دشمنان را عصبانی کند» بسازند... انشاالله.